ความรู้สึกเกี่ยวกับวิชาเตรียมฝึกประสบการณ์วิชาชีพ1

เป็นวิชาที่เหมือนจะเรียนแล้วสบายๆนะ

แต่จริงๆแล้วมานม๊ายช่ายเลย

โอ้โห กว่าจะเสนอโครงการได้ แล้วพอเสนอชื่อโครงการได้แล้วถึงเวลามาเขียนแผนการทำงาน

ไอ้ตรงนี้แหละที่มันยากมาก กว่าจะเสนอ ผ่านแต่ละที แก้เป็นว่าเล่น หลายรอบมากมาย

แต่ ตอนไปทำโครงการ สนุกดี นะ ได้ไปบวชด้วย ได้บุญได้บุญ ก็ ดี วัดแก่งกระจาน ร่มรื่นอยากไปอี๊ก

ถ้าใครว่างๆ ไม่มีไรเที่ยวก็ไปเที่ยวที่วัดแก่งกระจานได้ แถวๆวัดมีล่องแก่งด้วย หนุกๆน้ำเย๊นเย็นมากมาย

เข้าเรื่องต่อๆๆ เรื่องทำโครงการจบไปแล้วเหลือ แต่ การทำเว็บไซด์รวบรวมข้อมูลเท่านั้นแหละ

แล้วเข้าเรื่องวิชาเตรียมฝึกต่อ ป๊าดดดด อะไรมันจะปานนั้น เวลาไปเรียนกระโปรงต้องยาวแทบจะถึงตะตุ่มแล้ว

จะขึ้นรถเมล์แต่ละทีแทบจะสะดุดกระโปรงแหน่ะ เดินไม่ถนัดเลย มันขัดตรงเข่า เดินแล้วก้าวได้แคบๆ

กระโปรงต้องดึงขึ้นมาถึงกระดุมเม็ดที่สี่อีก ดูๆแล้วคล้ายๆกับสายันต์ ดอกสะเดา ยังไงก็ไม่รู้ 555

เวลาไปเรียนเตรียมฝึก ที มองเพื่อนผู้หญิงแต่ละคนแล้วตลก ที่ตลกเพราะมันผิดหูผิดตาไปเยอะไง เรียบร้อยกันทั้งนั้น

แต่ก็ ดี ที่แต่งตัวแบบนี้ แต่ถ้าแต่งแบบนี้ทุกวันคงอึดอัดแย่ อ้อ อีกอย่าง ทำไมต้องให้ไปเรียนที่ตึกวิทย์ด้วย รู้ไหมว่ามันลำบากเวลาไปอะ ต้องขึ้นรถไปอีก แล้วกว่าจะเลิกเรียนวิชาจริยธรรมธุรกิจก็ต้องตาเหลือกตาลานไปเรียนที่ตึกวิทย์ เสียค่ารถเพิ่มอีก ทำไมถ้าจะให้ไปเรียนที่นั่น เขาไม่มีรถไปรับไปส่งม่างอะ มหาลัยก็ออกจะรวยได้จากนักศึกษาไปเยอะ เอาไปทำไรกันหมด ที่มหาลัยก็มีที่ให้เรียน ทำไมไม่ให้เรียนในมหาลัยไปให้จบทีเดียวจะได้ไม่ต้องเร่ง เรียนเสร็จต้องรีบไปเรียนที่ตึกวิทย์โน่น น่าเบื่อ เฮ่อ ไม่มีไรจะเขียนต่อแล้ว นึกมิออกแล้วค๊า

แต่ไงก็ขอให้ได้ วิชานี้ ผ่านก็พอใจแล้ว ไม่อยากตก เพราะตกแล้วแก้ยากกกกกกกกกกกกอี๊ก ไม่อยากแก้

PS. ไม่มีไรพิมอีกต่อไป ขอจบแล้วกันเน้อ